Այս պատմվածքում խոսվում է անարդարության մասին։Գլխավոր հերոսը՝Հենդոն,դասի ժամանակ ակտիվ չէր,տնայիները չէր կատարում,այդ իկ պատճառով նա բոլոր առարկաներից երկուս էր ստանում։Բայց Հենդոն ոսկի ձեռքեր ուներ և կարելի է ասել,որ իր ձեռքից ամեն ինչ գալիս էր,բայց դա չէր գնահատվում դպրոցի կողմից և նրան աշխատանքից երկուս էին դնում։Անարդարություն նկատվում էր ոչ միայն դպրոց,այլև աշակերտների կողմից։Օրնակ՝երբ ուուցիչը Հենդոյին կանչեց գրատաախտակի մոտ,նրա դասընկերները զարմացան,քանի որ նրանց մոտ այնպիսի տպավորություն էր ստեղծվել,որ միայն նրանք պետք է գնան գրատախտակի մոտ։Այդ անարդարություն նաև նկատվում էր իր մոր կողմից,քանի որ ըստ նրա իր երեխային շատ արդար են գնահատել։ Այս պատմվածքում ընգծվում է հանրակրթության հիմնախնդիրներից մեկը,դա այն է,որ շատ ուսուցիչներ ուշադրություն չեն դարձնում թույլ սովորողների հետ,այլ ավելի շատ աշխատում են այն աշակերտների հետ,ովքեր արդեն ինչ որ չափով տիրապետում են,այդ առարկային,քանի որ նրանց հետ աշխատելը հեշտ է։
Պարտուսի գերին․Վանո Սիրադեղյան
Մարի Մարկոսյան 